15 maja obchodziliśmy w szkole w Lubaszowej Dzień Niezapominajki. W szkole zrobiło się bardzo niezapominajkowo. Koszyki pełne drobnych kwiatuszków, wykonanych przez uczniów wszystkich klas, pięknie prezentowały się na słoneczno – żółtym tle i stanowiły główną dekorację. Uczniowie i nauczyciele ubrani byli na błękitno i niebiesko, a nasze przedszkolaki były żywymi kwiatami. Mieli zielone ubranka, a na głowach papierowe kapelusze – niezapominajki, wykonane przez wychowawców.
Na wstępie pani Małgosia Musiał, sprawczyni tego wydarzenia, zwróciła uwagę na walory polskiej przyrody, jej różnorodność i przypomniała o potrzebie jej ochrony. Zachęciła nas, abyśmy dostrzegali, odkrywali i poznawali piękno naszej okolicy, tej bliskiej i trochę dalszej, troszczyli się o własne podwórko. Dodatkowo, jak sama nazwa wskazuje, niezapominajka wiąże się z pamięcią, a właściwie niezapominaniem. Ma na celu zachowanie od zapomnienia ważnych chwil w życiu, osób, miejsc i sytuacji. Święto to zachęca nas do pamiętania o bliskich, życzliwości, do otwarcia na drugiego człowieka. Następnie uczniowie klasy V zapoznali nas z informacjami dotyczącymi Dnia Niezapominajki, jego genezy. W dosłownym tłumaczeniu niezapominajka, to z języka greckiego „mysie uszko”. W Polsce często nazywana jest niezabudką. To kwiat, który najczęściej kojarzymy z dzieciństwem, sielskimi widokami i bieganiem po łące. Od 2002 roku, zawsze 15 maja, obchodzone jest święto, które swoją nazwę zawdzięcza właśnie tym kwiatom. Obchody Dnia Niezapominajki zapoczątkował redaktor Programu I Polskiego Radia Andrzej Zalewski, pomysłodawca i autor audycji Ekoradio. Usłyszeliśmy też piosenkę do słów wiersza Marii Konopnickiej „Niezapominajki to są kwiatki z bajki”. Dzieci obejrzały bajkę o Misiu Uszatku i niezapominajkach. Ponieważ wydarzenie miało charakter ekologiczny, pani Małgosia przytoczyła opowieść pt.”Stawanie się kamieniem”. Uczniowie oglądali kamienie, które przynieśli ze sobą. Była też krótka rozmowa o tym jak powstają skały, skąd się wzięły, dlaczego jedne są gładkie, inne ostre, jakie znaczenie mają w życiu człowieka.
Na koniec coś miłego dla każdego. Pani dyrektor została obdarowana niezapominajkowym przypominaczem oraz bukiecikiem niezapominajek. Dla pozostałych były darmowe komplementy. Każdy otrzymał liścik, oczywiście opatrzony niezapominajkowym wzorem, na którym widniały miłe słowa na poprawę nastroju. Natychmiast można było zaobserwować efekty, kiedy po przeczytaniu na twarzach pojawiały się uśmiechy. Tym miłym akcentem zakończyliśmy Dzień Niezapominajki.
Anna Cichy
